در این مطالعه آینده‌نگر، هدف بررسی این بود که آیا سیستاتین سرمی می‌تواند آسیب حاد کلیه را زودتر از کراتینین پایه سرم شناسایی کند یا خیر. در مجموع ۱۰۷ کودک در معرض خطر بالای ابتلا به آسیب حاد کلیه مورد بررسی قرار گرفتند. مقادیر کراتینین و سیستاتین سرمی در بدو بستری اندازه‌گیری شد و کلیرانس کراتینین تخمینی بر اساس معادله نرخ فیلتراسیون گلومرولی وابسته به سیستاتین محاسبه گردید.

میانگین سنی بیماران ۱۰ ماه (دامنه بین چارکی ۳ تا ۳۶ ماه) بود. میانگین کراتینین سرم ۰٫۵ و سیستاتین سرم ۰٫۵۳ و کلیرانس کراتینین تخمینی ۷۲٫۵۵ میلی‌لیتر در دقیقه بر متر مربع محاسبه شد. سطح سیستاتین در بیماران مبتلا به آسیب حاد کلیه به‌طور معنی‌داری بالاتر از کودکان با عملکرد طبیعی کلیه بود. یافته‌ها نشان دادند که سیستاتین نسبت به کراتینین سرم توانایی تشخیص زودتر آسیب کلیوی را دارد و می‌تواند به‌عنوان شاخص مطمئن‌تری در ارزیابی عملکرد کلیه در بیماران بدحال مورد استفاده قرار گیرد.